ေဒါင္း...........

အုိ.....ေဒါင္းအေဆြ
အသံခ်ဳိျမ ၾကားရသူဖုိ ့
ဘဝင္ၾကည္လွ ရႊင္ျပရေပါ့
သင္၏ကဟန္ သိပ္လွျပန္ေပါ့
ဟန္ေက်ာ့လုိ ့သာ ယိမ္းကာႏြဲ ့ကာ
မူရာမ်ဳိးစုံ အလွစုံ၏။
အေျပာကခ်ဳိ  ရႊင္ျပဳံးပုိေတာ့
ျမင္ယုံခ်စ္စိတ္ လူတုိင္းစိတ္ဝယ္
ျဖစ္တည္လာ၏။
ကၾကဳိးမပုိင္ ေျခမခုိင္ေတာ့
ေဒါင္း၏ကဟန္ ေခြယုိင္ခဲ့ေပါ့
ေရွ ့ၾကည့္လွသေလာက္ ေနာက္တြင္ရုပ္ဆုိး
ေဒါင္းအမ်ဳိးမုိ ့ ေအာ့ႏွလုံးနာ
အုိ....ေဒါင္းအေဆြ
အကရပ္ပါေလ ထပ္မညာပါနဲ ့
သင့္အလွၾကည့္ရတာ
ယုိသူမရွက္ ျမင္သူရွက္လွျပီ။
 
 

သူလွလားငါလွလား

သူလွလားငါလွလား
မေမးပါနဲ ့လား။
ပန္းေပါင္းအားလုံး အလွမ်ဳိးစုံ
သူဂုဏ္ႏွင့္သူရွိေလ၏။
ပန္းသဇင္ နန္းေတာ္ဝင္မုိ ့
ပင့္ျမင့္ယံ စံေပ်ာ္ပါး
သူလည္းလွေပတကား။
ဆူးဝန္းရံခ ႏွင္းဆီဘဝ
သူလည္းတစ္မ်ဳိး မရုိးအလွ။
ပန္းခတၱာ သင္းျဖာလွဳိင္ေမႊး။
ရင္ကုိေအး။
ပိေတာက္ငုဝါ အဝါဆင္
အညွာတံမွာကြဲ သူတုိ ့လည္းလွျမဲ။
ေျမခပန္းေလး ခေရလည္းေမႊး
ပြင့္ဖက္ေျခာက္ေၾကြ ရနံ ့မျပယ္ေပ။
စံပယ္ျဖဴေဖြး ၾကဴၾကဴေမႊး
သရဖီအင္ၾကင္း သူအဆင္းနဲ ့သူ
အလွပုိ။
ညအခါေမႊး ညေမႊးပန္း
ကုမုျႏၵာေရႊၾကာ ေနေရာင္လာခ်ိန္ညွဳိး
သူလည္းအလွထူး။
ပန္းမွာမဥၹဴ လွဳိင္ထိပ္ေခါင္မုိ ့
သာကီႏြယ္ပန္း လွပတင့္ဆန္း
သူအလွႏွင္သူ ရွိၾကေပတာ
သူလွလား ငါလွလား
မေမးပါနဲ ့ေလ။
ရုပ္နာမ္ေဖာက္ျပန္အစဥ္
ရွိေနတာမုိ ့ ကပ္ေလသတိ
မယွဥ္သင့္တာ မယွဥ္ပါနဲ ့
မလုိတာဇာခ်ဲ ့ကုိယ္အတြက္
ဘာအက်ဳိးျမတ္ထြက္ပါသလဲ
အမွားဖက္ေတာ့ အတၱကပ္ပါေလေရာ.။

ပန္းသဇင္

သဇင္ပြင့္ေပမယ့္
သဇင္နဲ ့မတန္သူမုိ ့
လွမ္းဆြတ္ခူးဖုိ ့
စိတ္မွာမရဲ တိတ္တိ္တ္ေလးလြင္။
မဆင္ရဲသူမုိ ့
ၾကိတ္ခဲကာသာ
ျမတ္နုိးခုံခင္။
ျမတ္နုိးလ်င္ ပန္ဆင္ထုိက္ပါရဲ ့
ပန္ဆင္ပါလွ်င္ နံ ့သာလူးကာ
ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ေျပာစရာတြင္
စြဲခ်က္တင္မေပါ့။
သဇင္အလွ ပန္းခ်စ္သူ
ဆင္ရန္ခက္တာမုိ ့
တစ္သက္ညွာခ်ဳိး ေျမသုိ ့ထုိးမွာ
သည္အျဖစ္မ်ဳိးလည္း
ရင္က်ဳိးရမယ္
ပင္ထက္ပြင့္လန္း
လွပါေလေတာ့။

မရဏေျမသုိ ့...........

 

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ေနရာ
ဇရပ္အုိတစ္လုံးနဲ ့
ေသသူတုိ ့ရဲ ့ဂူေတြ
ေဆြးေျမ့ေနတဲ့အရုိးေတြ
ဂူေတြေပးမွာနားေနတဲ့လင္းဒေတြ
အပုပ္ေတြကုိစားေနတဲ့
ေခြးအေတြဒီလုိေနရာကုိ
ဘယ္သူေတြလာခ်င္မွာလဲ
ဒါေပမဲ့လြန္ဆန္မရတဲ့
ေသျခင္းတရားေၾကာင့္သာ
ေရာက္လာၾကရတာေလ
ဇရပ္ပ်က္အုိေပၚကလွမ္းၾကည့္ေတာ့
လူဘဝမွာအဆင့္တန္းရွိသူေတြက
သူတုိ ့ရဲ ့ဂူေတြကအက်နေပါ့
လူလတ္တန္းစားနဲ ့ဆင္းရဲသားရဲ ့ဂူေတြက
ေျမပုံေတြအျဖစ္နဲ ့ေပါ့
ေၾသာ္မေသခင္အတၱေတြထား
မာနတံခြန္ထူခဲ့သူေတြ
ေနာက္ဆုံးေတာ့လဲေသျခင္းတရား
နားခုိရာမွာေျခာက္ေပက်င္း
ေျခာက္ေပအုတ္ဂူမွာ
မထူးမျခားေနရတာပါပဲ
တခါတရံျဖတ္တုိက္တဲ့ေလေျပ
အပုပ္နံ ့ေတြကုိသယ္ေဆာင္လာ
တစ္အူ...အူ....အူေနတဲ့ေခြးအသံေတြ
မရဏေျမကအလွတရားေတြလား
အမုိးစုတ္ျပတ္ဇရပ္အုိ
ေသသူတုိ ့ရဲ ့အုတ္ဂူအုိေတြ
သုႆန္ေျမကုိေနာက္ထပ္လာမဲ့
အပုပ္ေကာင္ေတြသံသရာေလာက
က်င္လည္ေနသမွ်
မရဏေသျခင္းမွလြတ္ေသးမည္မဟုတ္
အၾကိမ္ၾကိမ္ခါခါငါလဲလာေနရဦးမွာပါလား။

လဝါေခါင္

***လဝါေခါင္**
ထက္ဝလႅာဘုံနန္းဆီက
ကုိသူရာ ကုိသိၾကားရယ္တုိ ့
မုိးနတ္စည္ ေဆာ္ကားတီးလုိ ့
တုိင္းရွစ္ခြင္အုံ ့ကာဆုိင္း
ေရႊမုိးပစၥဳန္
ရြာမည့္ဟန္ပ်ဳိး။
ထက္အာကာဘုံစြန္း
ေတာက္ထြန္းတဲ့ေရာင္ဝါ
သရဝဏ္ေရၾကယ္မင္း
ထိန္လင္းေရာင္စုိး။
ေလညွင္းသယ္လာ
သိဟ္ရာသီမုိ ့
ရွုေလးတုိင္း ဘယ္ကညာ
ပန္းခတၱာ ဝတ္မွဳံက်င္း
သင္းပ်ံ ့လုိ ့ဝင္း။

စိတၱသုခကာယသုချပည့္စုံၾကပါေစ.....ညီညြတ္ညိန္း

အမ်ဳိးေပ်ာက္မွာစုိးေၾကာက္ပါေတာ့သည္

ဘုန္းဖ်ားထြဋ္ေခါင္၊ မင္းေခါင္ရထာ
သမုိင္းစတည္၊ ျမန္ျပည္ရယ္လုိ ့
လူသိထင္ရွား၊ ေက်ာ္ၾကားလာ၏
ယဥ္ေက်းမွဳ ့တည္၊ ျမန္ျပည္တစ္ခြင္
သာသနာေရာင္ဝါ၊ ေနလပမာထြန္း
ေကာင္းျခင္းမဂၤလာ၊ နိမိတ္ျဖာေဝ
တုိ ့တုိင္းဌာေန၊ ျဖာေဝက်က္သေရ
မင္းအဆက္ဆက္ ၊တက္ေနပမာထြန္း
ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ ၊သီေပါလက္ထပ္
အက်င့္ပ်က္လာ ၊သိကၡာမင္းက်င့္
ပ်က္ယြင္းသမုိ ့၊ ရင္နင့္ရေပါ့
ငုိခ်င္းေတြစ ၊ မ်က္ရည္က်ရ
တုိင္းတစ္ပါးသား၊ မိစၦာမ်ားက
ငါတုိ ့တိုင္းျပည္၊ ျပည္သူမ်ားကုိ
လူလုိမဆက္ဆံ ၊ရံဖန္ရံခါ
ဒဏ္မခံနုိင္၊ တြန္းလွန္ျပန္ရင္
ပုန္ကန္သူတဲ့၊ ရုိင္းဟဲ့မ်ုဳိးယုတ္
ကုပ္ေသြးလည္းစုပ္ ၊မ်ဳိးျပဳတ္ရန္ၾကံ
အသားေလာက္ထြက္၊ ေခြးဇာတ္ခင္းသူ
အမ်ဳိးယုတ္ေတြ၊ ေပၚထြက္လာေသး
ကြ်န္ဘဝမွာ၊ ပတ္ခ်ာလည္လုိက္
ဂယက္ရုိက္ခ်ိန္၊ စစ္မွန္မ်ဳိးခ်စ္
စိတ္ထားလွသူ၊ ႏွလုံးျဖဴျဖဴ
ဗုိလ္ေအာင္ဆန္းက၊ ေခါင္းငုံ ့မခံ
မ်ဳိးမစစ္ေတြ၊ ျမန္မာေျမေပၚ
ေနတာၾကာျပီ ၊မင္းတုိ ့ရပ္ဆီသုိ ့
ထြက္ခြာခ်ိန္သင့္၊ ရဲရင့္ျပတ္သား
ေတာင္းခါယူေဆာင္၊ အလင္းေရာင္ကုိ
လြတ္လပ္ေရာင္ျခည္၊ ေမွာင္ရည္ကုိခြင္း
ေပ်ာ္ၾကရႊင္ၾက ၊လူငယ္မွစခါ
အဖုိးအုိမက်န္၊ ကခုန္ျမဴးတူး
ေအာင္လံပြဲထူး ၊မၾကာဘူးေနာ္
မသမာသူ၊ လူတစ္စုက
ရုိင္းစုိင္းယုတ္မာ ၊အာဇာနည္မ်ား
ေသြးေျမခရ ၊ခႏၶာက်ရ
အဖမဲ့သား ၊တုိးမ်ားဘဝ
ျဖစ္ရျပန္ျပီ၊ စီရီခုိတြဲ
မ်က္ရည္ပုလဲေတြ၊ ေဝျဖာျပန္ေပါ့
အေနၾကာလာ၊ ႏွစ္ရွည္ျဖာခ်ိန္
စစ္ဖိနပ္ေအာက္၊ ျပားျပားေရာက္ျပန္
တုံးေအာက္ကဖား၊ ျပားျမဲျပားေန
အမွားအမွန္ ၊တင္ျပရန္ေဝးစြ
တစ္ခြန္းမဟ၊ ဟတာနဲ ့ပစ္
ေသဖုိ ့ရန္ျပင္၊ ရွင္ဖုိ ့အေရး
ေအးေအးေနရ၊ ႏွိပ္စက္အမွဳ ့
တုိးကာျပဳလုိ ့ ၊ဆူပူအုံ ့ၾကြ
နည္းနည္းလွဳပ္ၾကည့္၊ ေသဖုိ ့အမွန္
သဘာဝေတြဆုံး၊ ေတာေတာင္ပ်က္သုံးလုိ ့
ဘာမွမက်န္၊ ျမန္မာျပည္ထြက္
ရတနာမ်ား၊ တုိင္းတစ္ပါးသားဆီ
ထုတ္ခါေရာင္းခ် ၊သူတုိ ့က်ေတာ့
လူလုံးလွလုိ ့၊ ျပည္သူ ့ဘဝ
ငတ္ခါတစ္လွည့္၊ ျပတ္တစ္လွည့္ႏွင့္
အသက္ဆက္ေန၊ မ်က္ေရေတြနဲ ့ေပါ့
စစ္ဖိနပ္ေအာက္ ၊အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္္ေရာက္
အာဏာရွင္ေပ်ာက္ ၊လမ္းသစ္ေရာက္ခ်ိန္
တုိးတက္မွဳ ့ကျမန္၊ ျမန္မာမေလး
ျမန္မာဟန္ပန္၊ ဝတ္စားဆင္က
ဂုဏ္ငယ္တယ္ထင္ ၊လူဘုံအလယ္မွာ
မေပၚရုံဖုံး၊ တစ္ရုံးရုံးနဲ ့
အက်င့္ပ်က္ျခစား၊ သိကၡာတရားမ်ား
မ်ားသထက္မ်ား ၊တုိးပြားလုိ ့လာ
လြတ္လပ္ျခင္းကုိ၊ လုိတာထက္ပုိ
စည္းကုိေက်ာ္ျဖတ္၊ဟုတ္သည္မွတ္ရင္
မင္းအက်င့္ပ်က္၊ သီေပါလက္ထက္
စည္းကမ္းေဖာက္လုိ ့၊ ထီးနန္းေပ်ာက္ခဲ့ရ
စည္းသာထပ္ေဖာက္၊ အမ်ဳိးေပ်ာက္ေတာ့မည္။
စိတၱသုခကာယသုချပည့္စုံၾကပါေစ.....ညီညြတ္ညိန္း

ပ်ံေလေတာ့ငွက္ငယ္