ေက်းငွက္သံေဝ၊ၿမဳိင္ယံေၿခက
မီးခုိးအူအူ၊ေနပုူဒဏ္ကာ
ထန္းလက္နဲ ့မုိး၊ဝါးရုိးကုိခြဲ
ယက္လုပ္ထရံ၊ပတ္လည္ရံကာ
ၾကမ္းခင္းၾကဲၾကဲ၊ဖ်ာၿပဲႏွင့္ခင္း
အေမအိမ္ေလး၊အေဝးကလြမ္း
မွန္းဆရင္းငုိမ်က္ရည္ဝဲ။
အမုိးအကာ၊စုတ္ၿပဲကာေန
အေမ့အရိပ္၊ေခတၱဝင္အိပ္ဖုိ ့
တစ္ပါးသူတြက္၊စက္ဆုပ္မယ္ထင္
ၿမက္ေၿခာက္ေခါင္းအုံး၊အဝတ္ေဟာင္းေတြ
ေစာင္အၿဖစ္ၿခဳံ၊ေႏြးေထြးလုံၿခဳံ
လူေလာကဘုံ၊သုခဘုံေလး
အေမအိမ္ေလးေအးရိပ္ေလး။
ဟုိအရင္ခ်ိန္၊လသာခ်ိန္က
အေမေတးဆုိ၊အသံသံခ်ဳိခ်ဳိ
မၾကားရတာ၊ႏွစ္လၾကာၿပီ
ရာသီေတြေၿပာင္း၊ဇရာေထာင္းလုိ ့
ဆံၿဖဴသြားေၾကြ၊ပါးေရနားေရ
တြန္ ့လိပ္ေနၿပီလားအေမ။
နူတ္ဖ်ားထက္ဝယ္၊အေမရယ္လုိ ့
အၾကိမ္ၾကိမ္ေခၚ၊ရွိခုိးေသာ္လည္း
ေက်းဇူးဂုဏ္အင္၊ေမတၱာရွင္မုိ ့
အေမေက်းဇူး၊အထူးထူးေတြ
ေၾကမယ္မထင္၊မထင္ဘူးေလ
အို..ေက်းဇူးရွင္ေမေမမ်ားတုိ ့ရယ္
No comments:
Post a Comment