ဖူးစပြင့္စ၊ငယ္ဘဝမွာ
ေလယူရာေမႊး၊ပန္းကေလးႏွယ္
လွပတင္ဆန္း၊စိတ္ရႊင္လန္းေန
ခ်ဴခ်င္သူမ်ား၊အနားမွာသီ
ရစ္ဝဲေနခ်ိန္၊ဖူးသစ္ခ်ိန္ေပါ့
ေလာကဇာတ္ခုံ၊ၾကဳံရာကရင္း
စာရိတၱပ်က္၊အက်င့္ပ်က္လာ
ယုိယြင္းသိကၡာ၊တစ္ၿပားစာမွ
မရွိရွာေတာ့၊ေဟာ့ေဟာ့ရမ္းေန
ပန္းေလေပြလို၊ဘယ္လုိဘယ္ပုံ
ေရွ ့ဆက္ခရီး၊ရွုမၿငီးလွ
ဘယ္မွာရွိမည္၊ရွိမည္ေလး။
အခုေတာ့ေလ၊ေၿဖမဆည္နုိင္္
မ်က္ႏွာရုပ္သြင္၊အၿပဳံးဆင္၍
အပူရုပ္ကုိ၊ဟန္လုပ္လုိ ့သာ
ပန္းေတာ္က်ပန္း၊လန္းဆန္းေနသည္။
ေခတ္စနစ္ဆုိး၊စရုိက္ဆုိးလား
ေဝခြဲမရ၊ေၿဖလည္းမရ
ဥယ်ာဥ္ေၿမက၊မသန္ ့လုိ ့လား
ပြင့္လန္းေသာပန္း၊လန္းဆန္းမွ ု ့က
အနည္းငယ္မွ်၊ရွိလွပါလား။
စိတၱသုခကာယသုခၿပည့္စုံၾကပါေစ.....ညီညြတ္ညိန္း
No comments:
Post a Comment