အူဝဲလုိ ့ငုိ အပူကုိပုိက္
ငုိရွုိက္ၿခင္းၿဖင့္စုိက္စုိက္ေရာက္လာ
ေလာကဇာတ္ခုံ။
ငယ္ဘဝကေလး အေမေတးဆုိ
ေခ်ာ့ၿမဴယုယၿပဳစုၾကေပ။
ပညာသင္ဖုိ ့အရြယ္ေရာက္ခ်ိန္
ေက်ာင္းအပ္ႏွံပညာရည္နုိ ့
ငယ္ေပါင္းေဖာ္ႏွင့္ေပ်ာ္ရႊင္စြာရယ္
အတူတူေသာက္အရြယ္ေရာက္ေသာ္
မိရုိးဖလာေတာင္ယာအလုပ္ဝင္ကာလုပ္လ်က္
ေန ့စဥ္ရက္ဆက္ၿဖတ္ခဲ့သည္။
"လုပ္စားေတာ့မုိးေခါင္းခုိးစားေတာ့ေခြးဟာင္"
လူေမြးေတာင္မေၿပာင္
ကံဆုိသည္မွာ.....
နိမ့္တစ္ခါၿမင့္တစ္လွည့္ဆုိေသာ္လည္း
နိမ့္ၿမဲနိမ့္ေနအၿမင့္ေရာက္မလာ
ဒီလုိနဲ ့သာကံေစၿပန္ေတာ့
အေဝးတစ္ေၿမမေလးဆီကုိ
ထြက္ခြာဖုိ ့ရာအစပ်ဳိးလာ
သိပ္မၾကာလုိက္ပါစြန္ ့ခြာခုိက္ၾကဳံ
မေလးေၿမဆီလြင့္ခဲ့ေလၿပီ...
ေရၿခားေၿမၿခားမသြားခင္ေလး
အေဖမွာစကားဤသုိ ့ဆုိထားသည္။
လယ္ယာလုပ္ဖုိ ့ကြ်ဲႏြားၿပဳတ္ၿပီ
ဥစၥာထုပ္ကုိေမြးေၿမရပ္ၿခားတုိင္းတစ္ပါးမွ
စုေဆာင္းပါမွငါတုိ ့လယ္ယာ
အသက္ရွင္မည္။
ေရာက္ခဲ့ပါၿပီတုိင္းဆစ္ပါးဆီ
ဒုိင္းခနည္းကန္ခ်ပထမည
ေၿမေပၚမွာခင္းအိပ္စက္ရ၏။
ည၏သန္းေခါင္အိပ္လုိ ့ေပ်ာ္ခ်ိန္
ကုိေရႊမုိးဝႆန္အၿငဳိးမာန္တင္း
ညွင္းေရာ့သလားမသိ
သဲသဲမဲမဲရြာအိပ္ေသာေနရာေရေတြဝင္လာ
ေၾသာ္....အခုေတာ့
ဘယ္ေနရာကုိေၿပာင္းအိပ္စက္ေညာင္းရမလဲ
တုိင္းတစ္ပါးေၿမအထင္ၾကီးသမွ်
အခုေၿခမွာၿဖင့္...
"ေသာင္ၿပင္ေပၚလႊတ္ေရႊဟသၤာပမာ"
အားကုိရာမဲ့ရၿပီ။
ေန့ကုိရက္စားလမ်ား၍ႏွစ္ကုန္
ရွာေဖြဥစၥာေၿပမယ္ၾကံမွ
သူခုိးၾကံရာပါဆုိၿပီးအခ်ဴပ္တန္းဆီ
ပုိ ့လုိက္ေလသည္။
"ေၿမနိမ့္ရာလွံစုိက္"
"တုံးေအာက္ကဖားၿပားၿမဲၿပားေန"
ယုိင္လဲစိတ္ဓါတ္မ်က္ရည္ယုိလွ်က္
ေလာကပဥၥလက္ဘယ္လုိထပ္ႏွိပ္စက္မလဲ
ေရွ ့ဆက္ရမဲ့အနာဂတ္တြက္
အားေမြးရဦးမွာပါလား...........။
No comments:
Post a Comment