အူဝဲလုိ ့ငုိ၊မ်က္ရည္ယုိလ်က္
အမိဝမ္းမွဆင္း။
ရင္ေသြးရတနာ၊အသံစာစာ
မာတာမိခင္၊ၾကားရခ်ိန္ဝယ္
ငါ၏ရင္ေသြး၊ရတနာေလးမွာ
နုိ ့ခ်ဳိဆာ၍ငုိရွာသည္။
ငယ္စဥ္ဘဝ၊မိဘရင္ခြင္
ဆုိးကာႏြဲ ့ကာ၊ၾကီးျပင္လာ
ေလာကဇာတ္ခုံ၊က်ရာၾကဳံရာ
ကခဲ့ရရွာကခဲ့ရွာသည္။
ရင္နင့္သည္းခ်ာသားသၼီးတုိ ့ေပၚ
မိတုိ ့ဝတၱရား၊ငါးပဥၥလီႏွင့္
ထိမ္းလက္ထပ္၊ေပးအပ္ျခင္းကုိ
ျပဳေပးခဲ့သည္။
ၾကင္သူသက္ထား၊ဇနီးမယား
ရခါစဝယ္၊ကုိကုိေမာင္ေမာင္
တီတီတာတာေျပာ၊ခ်စ္ေဇာၾကြယ္
အိမ္ေထာင္သုခ၊ဲျပည့္ဝဖုိ ့ေရး
ေန ့ထြက္ေနဝင္၊ရွာေဖြဥစၥာ
မေနမနား၊လြန္းၾကိဳးစား
အတၱေတြဖုံး၊တစ္ျပဳံးျပဳံးေပါ့
ေမာဟမာန၊ေထာင္လႊားျပကာ
ကုိယ္က်ဳိးကုိယ္ၾကည့္၊ငါ၏အုိးအိမ္
ျပည့္တင္းရန္သာ၊ေလာဘကပ္ေတာ့သည္။
မည္သုိ ့ပင္ၾကံ၊ကံေျခမဟန္
ဖန္ေလျပန္ေတာ့၊အိမ္ကဇနီး
အပူမီးရွို ့၊တစ္ေငြ ့ေငြ ့ေလာင္
ေဒါသေထာင္ကာ၊ဆူပူၾကိမ္ဆဲ
ရန္မီးက်ဲ၏။
ဘဝရထား၊ဆုံလည္ႏြားလုိ
က်င္လည္ေနမွန္၊ဇရာထန္ခ်ိန္
အုိမင္းေရာ္၊အရုိးေပၚတဲ့
ခႏၶာဆဲခါနီးဒုကၡမီးကစ
အဟုတ္ပင္မလြဲမေသြ ့
(အမေလး)သြားရေတာ့မည္။
မရဏေဘးမလြန္မွန္။ဆက္ရန္ေရွ ့ဘဝ
ဒါနမပါ၊သီလမရွိ
သည္ခရီးကုိျဖင့္။ဘယ္လုိပင္ေရွ ့ဆက္ရမည္။
ေတြးလုိက္တုိင္းေတြးလုိက္တုိင္း
မ်က္ရည္ရယ္ဝုိင္း ဘဝအစမွာ
က်တဲ့မ်က္ရမ်က္ရည္ အခုလည္းက်ျပီ
သံသရာတစ္ေလ်ာက္လုံးက်ရေပဦးမည္။
No comments:
Post a Comment